ارزیابی نقش دهیاری ها در فرآیند توسعه پایدار روستایی (مطالعه موردی:دهستان گلاب شهرستان کاشان)

دهیاری ها، نهادهای هستند که طی چند سال اخیر به منظور اداره امور عمومی روستاها در عرصه نظام مدیریت روستایی کشور مطرح شده اند. هدف پژوهش حاضر بررسی عملکرد دهیاران در توسعه پایدار روستایی در زمینه های اقتصادی، کشاورزی، اجتماعی و کالبدی-زیست محیطی است. تحقیق حاضر به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ روش انجام کار، توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری تحقیق را تمام سرپرستان خانوارهای روستایی شهرستان(7927نفر) و کارشناسان مربوطه تشکیل می‌دهد که از میان گروه اول حجم نمونه‌ای با استفاده از فرمول کوکران به تعداد 304 پرسشنامه به‌صورت تصادفی ساده  و ازبین کارشناسان حجم نمونه ای به تعداد30 پرسشنامه(بصورت تخمین شخصی)تکمیل‌شده است. برای تجزیه ‌و تحلیل داده‌ها از آزمون تی تک نمونه ای و تاپسیس فازی استفاده ‌شده است و همچنین وزن شاخص های مختلف با استفاده از تحلیل سلسله مراتبی فازی بدست آمده است. نتایج یافته ها بر طبق آزمون تی زوجی نشان می دهد که از نظر مردم عادی عملکرد دهیاری ها در هر سه شاخص اجتماعی، کالبدی – زیست محیطی و کشاورزی مثبت و معنی دار می باشد که بیشترین عملکرد مثبت دهیاری ها در شاخص اجتماعی بوده است. همچنین نتایج یافته ها بر طبق تکنیک تاپسیس فازی نشان می دهد که قبل از تشکیل دهیاری ها از میان 8 روستای دهستان گلاب، روستای ویدوج با امتیاز 855/0 در رتبه اول و روستای تجره با امتیاز 221/0 در رتبه آخر قرارگرفته است . در بعداز تشکیل دهیاری، روستای آرنجن این بار با امتیاز 986/0 در رتبه اول و روستای تجره با امتیاز 091/0 در رتبه آخر قرارگرفته است.